| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
film "Wstrząs" o urazach głowy
https://www.cda.pl/video/88482805
trzeba go zobaczyć ponownie.
boję się jak będę chodzić do pracy (którędy)
jak będę przechodzić przez ulicę w deszczu
jak wrócę do pracy i zaczną mi opowiadać ci co widzieli wypadek
chyba zacznę od jazdy autobusem.
tymczasem każdy nocny deszcz na parapecie to przebudzenie w histerii zlana zimnym potem.
i śnią mi się samochody których koła się nie kręcą a one jadą.
widziałam w filmach, słyszałam w pociągach historie od ludzi, którzy cudem uszli z życiem
i postanowili po tym wszystko zmienić,
rzucali pracę, męża, słuchali siebie.
czekałam na to swoje olśnienie, w nadziei, że może chociaż robotę porzucę.
nie nadeszło, moje życie jest w porządku, nie robiłam nic wbrew sobie.
moje plany o przekwalifikowaniu podtrzymuję ( o ile zdrowie pozwoli).
jedyna zmiana to taka, że na najbliższych kilka miesięcy zrezygnowałam z lotów,
chciałam w ferie styczniowe lecieć do singapuru, innym razem.
wiem, że mózgi się regenerują o wiele dłużej niż doktory twierdzą.
troszczę się o swoje ciało jak o małe dziecko,
współczuję mu ile przetrwało, dziękuję mu że wytrzymało,
obiecuję mu dobrze je karmić, spacerować i prowadzać na masaże.